Dlaczego potrzebna jest wylewka?

Wylewka pełni bardzo ważną rolę w kwestii trwałości posadzki. To od podłoża, na którym posadzka będzie ułożona, zależy np. to, czy powstaną na nim spękania. Wylewka ponadto jest warstwą dociążającą oraz kryjącą, gdzie rozprowadzane są instalacje (wod-kan i grzewcza). Wylewka ponadto musi być trwała i nie pękać pod wpływem ciężaru, który oddziałuje na podłoże. Ostatni aspekt to równość wylewki. Im bardziej równe będzie podłoże, tym późniejsze wykańczanie podłóg będzie łatwiejsze.

Rodzaje wylewek podłogowych a materiał

Dostępne są wylewki samopionizujące, cementowe, betonowe i anhydrytowe. Szczególną popularnością cieszą się wylewki ostatniego rodzaju, ale nie tylko one mają wiele zalet. Czym charakteryzują się wymienione typy wylewek i jakie mają zastosowanie?

Wylewka betonowa

Wylewka betonowa składa się z cementu oraz kruszyw i innych dodatków, które modyfikują masę. Konsystencja zaprawy jest gęstoplastyczna lub półsucha. Wylewka betonowa jest dostępna jako gotowa zaprawa, ale można również wykonać ją samodzielnie na budowie. Wylewki betonowe mają szerokie zastosowanie, ale stają się coraz mniej popularne. Wykorzystywane są zarówno jak podkład pod podłogę, jak i jako nowoczesną posadzkę (podłoga betonowa). Zaletą tego rodzaju wylewek jest stosunkowo wysoka nośność. Grubość również jest w tym przypadku na plus - 7-8 cm. Wylewka betonowa nadaje się zarówno do wnętrz, jak i na teren wokół budynku.

Wylewka cementowa (miksokret)

Jest mieszanką cementu portlandzkiego i piasku. Podobnie, jak wylewka betonowa, cementowa również jest dostępna w postaci gotowej do użycia, jak i do wykonania na placu budowy. Wystarczy rozrobić ją z wodą w odpowiednich proporcjach. Wylewka cementowa nadaje się do zastosowania wewnątrz i na zewnątrz budynku. Polecana jest np. w roli posadzki w garażu. Zaleca się wykonanie 6-8 cm wylewki tego rodzaju. Jej wytrzymałość jest bardzo wysoka i może wynieść nawet 30 MPa. Wadą wylewki cementowej jest długi czas wiązania - nawet 28 dni. Dopiero po tym czasie można ją w pełni użytkować. Są na rynku także wylewki cementowe błyskawiczne, które wyróżniają się szybszym czasem wiązania od tradycyjnej zaprawy. To jedna z najtańszych wylewek przeznaczonych do budownictwa jednorodzinnego.

Wylewka anhydrytowa

Wylewka anhydrytowa wykonana jest z bezwodnego siarczanu wapnia, a jej konsystencja jest elastyczna i płynna. Jest rodzajem wylewek samopoziomujących. Pozwala na szybkie i stosunkowo proste zniwelowanie nierowności. Zaletą tego typu wylewek jest brak konieczności stosowania dylatacji między podłogą a ścianą. Jest to także lżejszy podkład od wylewki betonowej czy cementowej, dlatego świetnie sprawdzi się np. dla ogrzewania podłogowego. Jej inne właściwości to: odporność na zmiany temperatur oraz wytrzymałość na ściskanie do 40 MPa. Niestety nie nadaje się do zastosowania na zewnątrz, ponieważ nie jest odporna na mróz i wodę. Nie można jej z tego powodu stosować także w pomieszczeniach narażonych na wilgoć. Zalecana grubość wylewki anhydrytowej to 5-8 cm. Zaletą wylewki anhydrytowej jest także szybki czas wiązania, wytrzymałość, wyższy współczynnik przewodzenia ciepła od np. podkładu cementowego.

Wylewka samopoziomująca

Najpopularniejszy rodzaj wylewek, który powstaje przez zmieszanie zaprawy cementowej z dodatkiem o właściwościach upłynniających. Płynna konsystencja pozwala uzyskać w prosty sposób idealnie gładką i równą powierzchnię, bez zbrojenia. Wystarczy jedynie rozprowadzić pacą masę oraz ją odpowietrzać. Zaletą tego typu wylewki jest możliwość zastosowania nawet najcieńszej warstwy od 2 mm. Trudno jest jednak wykonać ją na placu budowy i pozostaje nam zakupić gotową mieszankę, która jest dość droga. Z tego powodu wylewki samopoziomujące najczęściej są stosowane w roli zwiększenia grubości istniejącej posadzki z betonu lub cementu, bądź jako wyrównanie krzywizn (np. chudziaka).

Rodzaje wylewek - podział ze względu na sposób wykonania

Poza rodzajem materiału, wylewki dzieli się także na sposób wykonania - aplikacji na powierzchnię. Podział ten uwzględnia:

• Podkład zespolony - wykonuje się go bezpośrednio na fundamencie lub stropie w formie monolitu (jest on związany z podłożem), a grubość może wynieść od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Rolę warstwy wiążącej pełni grunt (ma on wyrównać oraz umocnić podłoże).
• Podkład niezwiązany - stosuje się go na podłożach, które są trudne. Ten rodzaj wylewki należy odizolować od podłoża specjalną folią lub innego rodzaju warstwą oddzielającą. Dzięki temu można go przesuwać. Grubość podkładu niezwiązanego może wynieść maksymalnie 2-3 cm.
• Podkład pływający - wylewka tego typu jest oddzielona od podłoża warstwą izolującą, którą najczęściej jest styropian bądź wełna mineralna. Minimalna grubość takiej wylewki to 3-4 cm.
• Podkład pływający dla ogrzewania podłogowego - jest podobny do zwykłego podkładu pływającego, z tym że materiał jest nakładany bezpośrednio na podłoże, gdzie znajdują się przewody instalacji ogrzewania podłogowego. Tego typu wylewka musi charakteryzować się dobrym przewodzeniem ciepła.

Jak zrobić wylewkę? Instrukcja krok po kroku

1. Zadbaj o temperaturę podłoża i otoczenia w granicy 5-25 st. C.
2. Powierzchnię oczyść i w miarę potrzeb osusz (np. z pomocą przemysłowego osuszacza powietrza).
3. Przygotuj masę. Składniki gotowej mieszanki rozrabia się z wodą. Najwygodniejszą opcją aplikacji jest nakładanie wężem bezpośrednio na podłoże. Jeśli podkład jest tradycyjny, mieszankę rozrabia się z wodą w wiadrze lub betoniarce. Można również zamówić w betonomieszarce mokry podkład z gęstoplastycznego betonu lub masy anhydrytowej na plac budowy - co istotnie przyspieszy i ułatwi pracę. Masę anhydrytową można także zamówić na plac budowy w ciężarówce-silosie - taką masę jedynie miesza się z wodą. Wówczas wylewka jest aplikowana mechanicznie.
4. Masę anhydrytową lub inną płynną wylewkę należy przemieszać sztangą w obu kierunkach na przemian (wzdłuż oraz w poprzek pomieszczenia). Tym sposobem odpowietrzymy masę podczas wiązania.
5. Jeśli wylewka ma być położona na niewielkiej powierzchni, wystarczy wykorzystanie poziomicy, wiadra i pacy. Przy wylewkach wielkopowierzchniowych wskazany jest aplikator z wężem, który pobiera wylewkę ze zbiornika.
6. Jeśli wylewka wymaga zbrojenia, należy je wykonać z pomocą siatek z drutu o średnicy 4-6 do 10-12 mm. Zbrojenie zapobiega pękaniu wylewki. Zbrojenia nie wymagają wylewki anhydrytowe, ponieważ charakteryzują się minimalnym skurczem. Podkłady cementowe zawsze powinny być zbrojone.

Jak zrobić wylewkę na ogrzewaniu podłogowym?

Wykonanie wylewki na ogrzewaniu podłogowym wygląda nieco inaczej. Grubość wylewki nad rurkami musi wynosić min. 6 cm (dotyczy wylewek cementowych - mieszanki anhydrytowe wymagają zaledwie 3 cm nad rurką). Jeśli stosujemy mieszankę cementową, należy dodać do niej składniki, które poprawią jej parametry (np. plastyfikatory). W przypadku wylewek anhydrytowych nie ma takiej potrzeby. Istotne jest, że uruchomienie instalacji ogrzewania podłogowego nie powinno nastąpić szybciej niż po 21 dniach od aplikacji podkładu. W przypadku wylewek anhydrytowych czas ten można skrócić do 7 dni od wylania. Następnie należy zacząć przeprowadzanie tzw. wygrzewania, czyli codziennie temperaturę podnosimy o kilka stopni przez cały tydzień do uzyskania docelowej temperatury. Po tym czasie należy utrzymać temperaturę przez kolejny tydzień. Potem temperaturę codziennie zmniejszamy.

Jak pielęgnować wylewki podłogowe?

Jeśli zastosowaliście wylewki cementowe, konieczna jest ich odpowiednia pielęgnacja po ułożeniu - należy zraszać je wodą, szczególnie jeśli w pomieszczeniach panuje wysoka temperatura. Nie powinno się przy tym otwierać okien, aby zapobiec przyspieszeniu odparowania wody z zaprawy. Świeżo położony podkład warto ponadto przykryć wodą - również w tym celu. Po około tygodniu możemy zacząć wietrzenie pomieszczeń. Po 4-6 tygodniach podkład osiągnie wilgotność, która jest odpowiednia do ułożenia posadzek.
W przypadku podkładów anhydrytowych pielęgnacja wymaga jedynie wietrzenia pomieszczeń po ok. 2 dniach od aplikacji. 1 cm warstwy schnie ok. 7-10 dni.

Czy wylewkę należy dylatować?

Wylewki cementowe wymagają wykonania szczelin dylatacyjnych. Wynika to z tego, że spoiwo, które tworzy mieszankę, powoduje jej skurcz. Tym samym ryzyko powstawania pęknięć jest wyższe. Rozwiązaniem jest wykonanie dylatacji, czyli nacięć na ⅓-½ grubości podkładu. Ponadto dylatacje zawsze wykonuje się nad szczelinami konstrukcyjnymi w podłożu. Konieczne są też dylatacje obwodowe (przy ścianach, słupach, kolumnach) oraz pośrednie - dzielące duże płaszczyzny, aby zapobiec niekontrolowanym pęknięciom (maksymalna powierzchnia wylewki cementowej to 5x5 m). Stosuje się również dylatacje rozdzielcze w wylewkach na ogrzewaniu podłogowym, gdzie dochodzi do łączenia podłoża ogrzewanego i nieogrzewanego. Ponadto wylewki cementowe należy dodatkowo przecinać w przejściach między pomieszczeniami. Pod względem wykonywania dylatacji, najwygodniejsze będą wylewki anhydrytowe, które należy dylatować zwykle tylko przy obwodach (ścianach, kolumnach itd.), a ich powierzchnia bez nacięć nierzadko może wynieść nawet 300 m2. Podobnie postępuje się z masami cementowymi bezskurczowymi.