Kuchnia w kształcie litery „L” a trójkąt roboczy i strefy robocze

Układ kuchenny w kształcie litery „L” obejmuje zabudowę meblową, która została poprowadzona wzdłuż dwóch ścian kuchennych oraz stworzenie pomiędzy tymi dwoma ciągami roboczymi kąta prostego. 

Projektując kuchnię w kształcie litery „L”, powinno się stosować tak zwany trójkąt roboczy (jest on rysowany na projekcie w odniesieniu do rzutów pomieszczenia), który określa zasady kuchennej ergonomii. Co to oznacza? Rozmieszczenie trzech najważniejszych elementów wyposażenia kuchni (lodówka, zlewozmywak, kuchenka lub piekarnik) w odpowiedniej odległości oraz kolejności usprawni przygotowywanie posiłków oraz ułatwi przemieszczanie się w obrębie pomieszczenia. 

Lodówka, zlewozmywak i kuchenka umieszczane są na wierzchołkach trójkąta. Najlepiej, aby każdy z tych elementów był oddzielony również blatem roboczym. Dlaczego? Wyciągając produkty spożywcze z lodówki, najczęściej odkładamy je na blat, następnie myjemy żywność (produkty spożywcze, które tego wymagają), przekładamy ją na blat roboczy i przygotowujemy (np. kroimy, szatkujemy), aby na końcu przejść do obróbki cieplnej, czyli skorzystać z kuchenki lub z piekarnika. W sytuacji, gdy piekarnik znajduje się w innym miejscu niż płyta kuchenna, to dobrym rozwiązaniem będzie stworzenie dwóch trójkątów roboczych:

 

• lodówka, zlewozmywak, kuchenka; 
• lodówka, zlewozmywak, piekarnik.

Uwaga: Projektując kuchnię, należy zwrócić uwagę również na kwestię instalacji wodnej, instalacji, gazowej oraz instalacji elektrycznej.

Zalecane odległości pomiędzy lodówką, zlewozmywakiem a kuchenką zgodnie z trójkątem roboczym:

 

• pomiędzy lodówką a kuchenką/piekarnikiem – powinna wynosić od 120 do 270 centymetrów;
• pomiędzy zlewozmywakiem a kuchenką/piekarnikiem – powinna optymalnie wynosić od 120 do 210 centymetrów;
• pomiędzy lodówką a zlewozmywakiem – powinna wynosić od 120 do 210 centymetrów.

Kuchnia w kształcie litery „L” – podział na strefy robocze

Również podział na pięć stref roboczych powiązany jest z zasadami kuchennej ergonomii oraz z trójkątem roboczym. W układzie kuchennym w literę „L” od lewej strony powinny znajdować się kolejno:

 

• strefa zapasów – w jej skład wchodzi przede wszystkim lodówka, a także szafki, w których przechowuje się produkty spożywcze niewymagające chłodzenia;
• strefa przechowywania – składa się z szafek, w których przechowuje się garnki, zastawę stołową, sztućce itp.;
• strefę mokrą (zmywania) – obejmuje zlewozmywak oraz kosz na śmieci, który najczęściej ulokowany jest w szafce pod zlewem;
• strefę przygotowywania potraw – składają się na nią główny blat roboczy, blaty pomocnicze, a także stojaki kuchenne i relingi;
• strefę gotowania – obejmuje ona kuchenkę (lub płytę kuchenną), okap kuchenny, piekarnik, kuchenkę mikrofalową.

Projektując kuchnię w kształcie litery „L”, należy przede wszystkim zachować odpowiednią odległość pomiędzy dwoma rzędami mebli – powinna ona wynosić minimum 120 centymetrów.

Projektowanie kuchni w kształcie litery „L”

Kuchnia w kształcie litery „L” to jeden z najczęściej wybieranych układów kuchennych ze względu na uniwersalny charakter oraz na mnogość możliwości aranżacyjnych. Co więcej, układ w literę „L” można zastosować zarówno w kuchniach o małych metrażu, jak i w tych większych. „L-ka” projektowana jest w kuchniach zamkniętych, ale również w dużych kuchniach otwartych i w mniejszych aneksach kuchennych. 

W przypadku układu kuchennego w literę „L” najważniejszy jest jednak odpowiedni projekt oraz zastosowanie złotej zasady, czyli opisanego wyżej trójkąta roboczego. Dlaczego jest to tak istotne? Kuchenna ergonomia ma za zadanie ułatwić użytkownikom korzystanie z tego pomieszczenia i sprawić, że stanie się ono bardziej funkcjonalne. Właściwe zaplanowanie zabudowy meblowej i zachowanie odpowiedniej odległości pomiędzy ciągami roboczymi nie tylko wpływa na nasz komfort, ale również może skrócić ogólny czas przygotowywania posiłków. W przypadku kuchni o większym metrażu zastosowanie zbyt dużych odległości pomiędzy poszczególnymi elementami wyposażenia oraz wprowadzenie zbyt długich ciągów roboczych może skutkować utrudnieniami w gotowaniu.

Układ kuchenny w literę „L” a kuchnia otwarta

Tak jak wspomnieliśmy wyżej, układ kuchenny w literę „L” można zaplanować również w dużej przestrzeni otwartej oraz w mniejszych aneksach kuchennych. Kuchnię najczęściej wydziela się z przestrzeni salonu. Wówczas najkrótszy bok zabudowy w „L-kę” możemy zakończyć klasycznym modelem stołu lub wyspą kuchenną – wówczas naturalnie wydzielimy strefę kuchni od strefy wypoczynku. W przypadku wąskich kuchni dobrze sprawdza się natomiast nowoczesny stół składany.

Polecanym przez architektów wnętrz rozwiązaniem jest wybór wyspy kuchennej. Dlaczego? Wyspa kuchenna to przede wszystkim funkcjonalny element wyposażenia kuchni, ponieważ można na niej umieścić kilka stref roboczych:

 

• strefę przechowywania i strefę zapasów – wyspa kuchenna może być wyposażona w szafki i szuflady do przechowywania żywności niewymagającej chłodzenia oraz garnków, zastawy stołowej czy gadżetów kuchennych;
• strefę przygotowywania posiłków – na blacie wyspy kuchennej możemy przygotowywać posiłki, wówczas będzie odgrywać rolę blatu głównego lub blatu pomocniczego;
• strefę gotowania – na wyspie kuchennej można zamontować płytę kuchenną;
• strefę mokrą (zmywania) – na wyspie kuchennej można umieścić zlewozmywak.

Co więcej, wyspa kuchenna może również funkcjonować w przestrzeni kuchennej jako nowoczesny stół. Wówczas należy wybrać wyższy model (wysokość około 110 centymetrów), do którego dopasujemy krzesła barowe lub hokery.

Uwaga: Wyspa kuchenna nie jest wyłącznie dedykowana kuchniom otwartym.

Można ją również zaaranżować w kuchni zamkniętej w kształcie litery „L”. Najważniejsze jest jednak, aby kuchnia nie była zbyt mała, ani zbyt wąska – wówczas zalecana jest zabudowa jednorzędowa.

Warto pamiętać o tym, że zabudowa kuchenna w kuchni otwartej na salon powinna być spójna z designem całego pomieszczenia – przede wszystkim spójność kolorystyczna, ale również zastosowanie pasujących stylów aranżacyjnych.

Jakie meble do kuchni w kształcie litery „L”?

Tak jak wspomnieliśmy wyżej, zaletą kuchni w kształcie litery „L” jest jej uniwersalność, także w kwestii doboru elementów zabudowy oraz ich rozplanowania. Dwa ciągi mebli składające się z szafek wiszących oraz stojących można ustawić względem siebie tak, aby łączyły się pod kątem prostym. Natomiast wysokie elementy, takie jak lodówka wolnostojąca czy szafki słupkowe (w zabudowie od podłogi do sufitu), warto zaaranżować na skrajach obu ciągów. Jeżeli w kuchni występuje okno, to pod nim można umieścić zlewozmywak. Innym rozwiązaniem będzie stworzenie jednego, długiego ciągu roboczego składającego się z szafek i urządzeń AGD, natomiast na drugi, często krótszy ciąg roboczy może składać się wyspa kuchenna.

W standardowych modelach szafki górnej zabudowy mają około 30 centymetrów głębokości oraz do 40 centymetrów wysokości. Natomiast wysokość szafek dolnej zabudowy zależy od wysokości blatu roboczego (sam blat roboczy najlepiej dobrać do wzrostu domowników, którzy najczęściej będą korzystać z przestrzeni kuchennej) – standardowa wysokość wynosi od 82 do 85 centymetrów. Sama odległość pomiędzy dolną a górną zabudową meblową nie powinna być mniejsza niż 45 centymetrów.

W szafkach narożnych możemy przechowywać produkty spożywcze, ale również naczynia, garnki czy inne elementy wyposażenia kuchni. Wynika to z tego, iż współczesne szafki wyposażone są w odpowiednie systemy narożne, które ułatwiają wyjmowanie i wkładanie przedmiotów. Są to między innymi szafki z systemami obrotowymi (karuzele) oraz tak zwane szafki magic corner (systemy oparte na prowadnicach wysuwających półki). Karuzele zazwyczaj służą do przechowywania rzeczy o nieregularnych kształtach (np. garnki), natomiast szafki magic corner dedykowane są do przedmiotów o kształcie regularnym (np. opakowania ryżu, kaszy).

Uwaga: Jeżeli zależy nam na tym, aby wizualnie powiększyć kuchnię, to warto postawić na meble w jasnej kolorystyce, z lakierowanymi frontami lub z przeszklonymi witrynami.

Długość blatów roboczych w kuchni w literę „L”

Przyjmuje się, że optymalna łączna długość blatów roboczych w kuchni powinna wynosić około 120 centymetrów. Główny blat roboczy planuje się zazwyczaj pomiędzy zlewozmywakiem a kuchenką – jego minimalna długość to 80 centymetrów. Pozostałe blaty pomocnicze mogą zostać ulokowane w okolicy lodówki (np. pomiędzy lodówką a zlewozmywakiem – około 30 cm długości), po drugiej stronie kuchenki, a także na wyspie kuchennej (jeżeli stanowi część wyposażenia naszej kuchni).

Jakie są wady i zalety kuchni w literę „L”?

Wśród zalet układu kuchennego w kształcie litery „L” przede wszystkim można wymienić uniwersalność – zabudowa w literę „L” stosowana jest w małych i dużych kuchniach, w kuchniach zamkniętych, w kuchniach otwartych i w mniejszych aneksach kuchennych. Co więcej, taki układ kuchenny oferuje wiele możliwości aranżacyjnych – także w kwestii wykorzystania przestrzeni w narożniku. 

Zaletą jest również to, że niezbędne elementy wyposażenia kuchni są zazwyczaj ulokowane blisko siebie. „L-ka” jest więc praktyczna oraz funkcjonalna i dobrze rozplanowana, wpisuje się w zasady kuchennej ergonomii. Przy zachowaniu odpowiednich odległości pomiędzy ciągami roboczymi użytkownik kuchni z łatwością może poruszać się między poszczególnymi strefami (pięć stref roboczych w kuchni opisaliśmy na początku naszego artykułu).

Natomiast największą wadą układu kuchennego w kształcie litery „L” jest trudność w zaprojektowaniu „L-ki” w kuchniach długich i wąskich. Wówczas trudniej będzie zachować optymalne odległości, co utrudni prace kuchenne.

Przeczytaj również: Jak zaprojektować i urządzić kuchnię w kształcie litery „U”?